Χρυσός στατήρας με κεφαλή Αθηνάς στον εμπροσθότυπο και Νίκης στον οπισθότυπο

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γ (336-323 π.Χ.)

     Η περίοδος της βασιλείας του Αλεξάνδρου Γ', γιου του Φιλίππου Β', χαρακτηρίζεται από συνεχείς στρατιωτικές και διπλωματικές επιτυχίες. Αφού αποκατέστησε πρώτα τη μακεδονική ισχύ στην κυρίως Ελλάδα, που είχε αρχίσει να κλονίζεται μετά το θάνατο του Φιλίππου Β', και εξασφάλισε τα βόρεια σύνορα του κράτους, επιχείρησε τη μεγαλειώδη εκστρατεία στην Ασία, μια αλυσίδα στρατιωτικών επιτευγμάτων, των οποίων η απήχηση σε οικουμενική ευρύτητα υπήρξε ανυπέρβλητη. Αλλά και σαν πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός είχε εξαιρετική σημασία. Η προέλαση του ελληνικού στρατού ως την Ινδική κατέληξε στη δημιουργία ενός οικουμενικού ελληνικού κράτους με κοσμοϊστορικές συνέπειες.
     Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αλεξάνδρου Γ' το μακεδονικό βασίλειο εξακολουθούσε να ευημερεί. Η επιβολή της ισχυρής προσωπικότητας του Αλεξάνδρου και η συνετή διοίκηση του στρατηγού Αντιπάτρου στη Μακεδονία αποδυνάμωναν την ένταση που δημιουργούσε στη λειτουργία του κράτους η απουσία του βασιλιά, μια ένταση που κορυφώθηκε μετά το θάνατο του και οδήγησε στις μακροχρόνιες πολεμικές συγκρούσεις των διαδόχων.

     Λέγεται δη Φίλιππος μεν τελευτήσαι επί άρχοντος Πυθοδήλου Αθήνησι: παραλαβόντα δε την βασιλείαν Αλέξανδρον, παίδα όντα Φιλίππου, ες Πελοπόννησον παρελθείν: είναι δε τότε άμφί τα είκοσιν έτη Άλέξανδρον. Ενταύθα ξυναγαγόντα τους Έλληνας, όσοι εντός Πελοποννήσου ήοαν, αίτείν παρ' αυτών την ήγεμονίαν της επί τους Πέρσας στρατιάς, ήντινα Φιλίππω ήδη έδοσαν: και αιτήσαντα λαβείν παρ’ εκάστων πλην Λακεδαιμονίων: Λακεδαιμονίους δε αποκρίνασθαι μη είναι σφισι πάτριον ακολουθείν άλλοις, αλλ’ αυτούς άλλων εξηγείσθαι. Νεωτερίσαι δε άττα και των Αθηναίων την πόλιν αλλά Αθηναίους γε τη πρώτη έφόδω Αλεξάνδρου έκπλαγέντας και πλείονα έτι των Φιλίππω δοθέντων Άλεξάνδρω είς τιμήν ξυγχωρήσαι... Έπανελθόντα δε είς Μακεδονίαν εν παρασκευή είναι του ες την Άσίαν στόλου

 Αρριανού, Αλεξάνδρου Αναβάσεως, 1.1.1.1 - 1.1.3.4